Γανυμήδης και Υδροχόος
Με την ευκαιρία του περάσματος του Ήλιου μας από τον αστερισμό του Υδροχόου, ας ασχοληθούμε για λίγο με τον Γανυμήδη. Την τόσο παρεξηγημένη μορφή της Ελληνικής μυθολογίας που σχετίζεται με τον Υδροχόο. Ο Υδροχόος υπηρετεί χύνοντας το ύδωρ της γνώσης στον κόσμο και ο Γανυμήδης υπηρετεί τους θεούς, με το να τους προσφέρει το νέκταρ και την αμβροσία ή κατά άλλη οπτική κρασί.
Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να επιστήσω την προσοχή, στο θέμα της προσέγγισης της μυθολογίας. Η μυθολογία είναι μια ανώτατου επιπέδου επιστημονική καταγραφή, που περιέχει μεν όλους τους κόσμους, αλλά το συνειδησιακό της επίκεντρο είναι ο κόσμος της ψυχής και ο θείος κόσμος. Γι’ αυτό πρέπει όταν την προσεγγίζουμε και την μελετάμε, να προσπαθούμε, με όσες δυνάμεις διαθέτουμε, να ανάγουμε, να ερμηνεύουμε και να κατανοούμε τα γεγονότα που καταγράφονται επί αυτών των επιπέδων. Ο υλιστικός αποσυμβολισμός δεν είναι παρά μία παρακμιακή υποβάθμιση. Το υλικό πρέπει να αναβαθμίζεται προς το πνευματικό και όχι το τελευταίο να υποβαθμίζεται προς το προηγούμενο.
Αυτό σημαίνει ότι πρώτα πρέπει να κοπιάσουμε να υποψιαστούμε έστω την ύπαρξη του θείου κόσμου, να έχουμε έστω μία ελάχιστη αντίληψη του τι είναι, ή «προς τα που βρίσκεται». Διότι αν επιχειρήσουμε να μεταγλωττίσουμε την μυθολογία σε όρους της κατώτερης θνητής ζωής της προσωπικότητας των ανθρώπων, θα καταλήξουμε σε μία διαστροφική υποβάθμιση της, όπως συνήθως είναι ο κατώτερος κόσμος της προσωπικότητας των ανθρώπων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας διαστροφικότητας έχει αποτελέσει ο μύθος του Γανυμήδη.
Δεν ήταν χωρίς λόγο που οι Πυθαγόρειοι στα «Χρυσά Έπη» τους και στον πρώτο στίχο προτρέπουν πρώτα απ’ όλα στην ευσέβεια προς τον θείο κόσμο. Οι βέβηλοι νόες δεν επιτρέπεται να εισέρχονται εντός των Μυστηρίων και αυτό δεν είναι χωρίς λόγο. Αλλά η μυθολογία είναι Χριστική και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Ο Χριστός μίλησε στην εποχή της τελευταίας εμφάνισής Του την γλώσσα όλων των ανθρώπων.
Με όμοιο τρόπο και η μυθολογία είναι γραμμένη ανοικτά λέγοντας τα πάντα με την δική της συμβολική γλώσσα που ήταν και ακόμα είναι, κατανοητή από όλους. Όπως ο Χριστός μίλησε για τα υπέρτατα ανθρώπινα μυστήρια μέσα από την φανερή ζωή Του, για όσους μπορούν να βλέπουν και να ακούν, αλλά και για όσους ακόμα δεν μπορούν έτσι και η μυθολογία ακολουθεί την ίδια οδό. Αυτή είναι η αιτία που την λέμε Χριστική, ως προς την οδό, μα και την Ουσία αφού η Ουσία είναι Μία και αναλλοίωτη και αλλάζει μόνο μορφές.
Δεν θα χρειαστεί νομίζω να κάνουμε μια ογκώδη αναφορά για να πλησιάσουμε την κατανόηση του τι συμβολίζει ο Γανυμήδης. Η κατανόηση της Θείας Μηχανικής που ενυπάρχει στην Ελληνική γλώσσα και περιέχεται στα ονόματα των πραγμάτων θα είναι αρκετή να μας βοηθήσει να πλησιάσουμε το θέμα αυτό.
Το όνομα <Γανυμήδης> προέρχεται από την σύνθεση παραγώγων των ρημάτων «γάνυμαι» και «μήδομαι». Το <γάνυμαι> σημαίνει λάμπω, είμαι χαρούμενος, ευτυχισμένος από καρδιάς. Το <μήδομαι> σημαίνει κυβερνώ, άρχω, σχεδιάζω, έχω κατά νου, επιλύω (κάποιο πρόβλημα), αλλά και μηχανεύομαι, εφευρίσκω, δρω δεξιοτεχνικά, κλπ. Το ρήμα <μήδομαι> κατά συνέπεια αναφέρεται σε λειτουργίες της νόησης, ενώ το <γάνυμαι> αναφέρεται στην συνειδησιακή λειτουργία της καρδιάς και μάλιστα, πότε κάποιος λάμπει, είναι πραγματικά ευτυχισμένος; Όταν αυτό βιώνεται βαθιά, στην καρδιά.
Ο Γανυμήδης, άρα, είναι αυτός που έχει συνθέσει τον νου με την καρδιά του σε ένα τρίτο στοιχείο που ονομάζουμε συνήθως Ανώτερη Νόηση ή Διαισθητική Νόηση που έχει σχέση με το βουδδικό πεδίο (Buddhi). Σε κάποιον που έχει επιτύχει αυτή την ένωση και έχει επέλθει η εναρμόνια συνεργασία νου και καρδιάς, αρχίζει να ρέει εντός του η ζωτικότητά του, η πράνα, χωρίς συγκρούσεις.
Έτσι κατακτά το πρώτο σκαλοπάτι προς την αθανασία. Αρχίζει να ζει σε μία κατάσταση διαρκούς νεότητας. Γι’ αυτό ο Γανυμήδης είναι ένας ωραιότατος νέος.Ο Γανυμήδης στην ουσία είναι ένα σημαντικό βήμα στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου. Νομίζω μπορεί να το φανταστεί αυτό το πολύ επιθυμητό επίπεδο συνείδησης, όποιος ασχολείται έστω λίγο με την εσωτερική αναζήτηση.
Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με την Αιώνια Σοφία, την εσωτερική φιλοσοφία, αλλά ακόμα και με τον πνευματισμό, ότι μετά θάνατον, οι ψυχές εμφανίζονται με μία μορφή που έχει ένας άνθρωπος σε ηλικία περίπου 33 ετών. Αυτό έχει σχέση με την ανώτερη φύση των Ψυχών οι οποίες υπάρχουν στην κατάσταση της αιώνιας νεότητας.
Αν κάποιος που έχει περάσει στον Άλλο Κόσμο εμφανιστεί στο όνειρο κάποιου ευαίσθητου δέκτη – συγγενή με την εμφάνιση αυτής της ηλικία, είναι πολύ καλό για τον απελθόντα γιατί δείχνει ότι η ψυχή του ήταν κοντά του κατά την ένσαρκη ζωή του και το άτομο είχε με κάποιο τρόπο αρχίσει να έχει επαφή μαζί της όσο ήταν εν ζωή. Δεν είναι άσχετο αυτό και περιέχει πολλές βαθύτερες συνδέσεις.
Η συνείδηση της Ψυχής φυσικά περιέχει σε σύνθεση τις δύο βασικές όψεις της, την αρσενική όψη της ουσίας και την θηλυκή όψη του νου, επεξεργαστή των νοητικών μορφών. Στο σύμβολο του Σταυρού, η καρδιά είναι η κάθετη γραμμή και ο νους η οριζόντια.
Ο Γανυμήδης κατά συνέπεια είναι ένας που ζει και δρα στον μέσα στον υλικό κόσμο έχοντας χαρά στην καρδιά, δημιουργικότητα και δεξιοτεχνία. Η διαρκής δημιουργική διάθεση και η θετικότητα στην καρδιά είναι ίδιον των νέων και θα έχει τον αέρα της νεότητας, ασχέτως της υλικής ηλικίας του. Αυτά είναι που ευφραίνουν τους θεούς, τους «μεθάνε». Έτσι ενθουσιάζονται να βλέπουν τον Άνθρωπο, είναι μία κατάσταση που σχετίζεται με το κρασί των θεών. Είναι ένα βήμα του ανθρώπου προς την ευδαιμονία στην οποία ζουν οι θεοί.
Τα όντα του θείου κόσμου, φυσικά, δεν έχουν ανάγκη του κρασιού με την έννοια που εμείς του δίνουμε. Οι θεοί ευφραίνονται με την χαρούμενη, αφυπνισμένη συνείδηση που συνδιαλέγεται με τον κόσμο με δημιουργικό και εφευρετικό τρόπο. Ευφραίνονται με τα όντα που ζουν με σύνθεση καρδιάς και νόησης, γιατί έχουν μπει στο μονοπάτι που οδηγεί στον θείο κόσμο, τον κόσμο των θεών.
Το ύδωρ της Γνώσης που ξεδιψάει τις ψυχές φέρνει μέθη. Η ψυχή την στιγμή της απόκτησης της πραγματικής γνώσης μεθάει την ουράνια μέθη. Το «κρασί» είναι από το «κράμα» και αφ’ ενός αναφέρεται στο βιωματικό ενεργειακό αποτέλεσμα – το κράμα – καρδιάς και νου και αφ’ ετέρου στο κράμα του ίδιου του αποτελέσματος του βιώματος μιας οντότητας που έχει σε σύνθεση την καρδιά με τον νου του.
Αυτή η κατάσταση λειτουργεί ως Υδροχόος ή Οινοχόος (αφού το ύδωρ της γνώσης είναι μεθυστικό – Γανυμήδης ο οινοχόος των θεών) τόσο για τους ανθρώπους, όσο και για τους θεούς. Όλοι είναι ευτυχείς με αυτή την κατάσταση. Από την μία οι άνθρωποι ευφραίνονται με την υπηρεσία του Υδροχόου, μα από την άλλη ευφραίνονται και οι θεοί. Αυτή είναι η κατάσταση που αγαπάει ο Ζευς.
Ο έρωτας του Δία – του κορυφαίου θείου όντος – προς τον Γανυμήδη, εννοείται ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να πιάνει στις λέξεις του ο οποιοσδήποτε βέβηλος θνητός. Οι διαστροφικές παρερμηνείες του υπάρχοντος θείου έρωτος τόσο εντός του βασιλείου των ανθρώπων, όσο και του βασιλείου των θεών είναι τουλάχιστον γελοίες και προϊόν ουσιαστικής, ά-καρδης α-νοησίας, που είναι ο αντίποδας του Γανυμήδη. Παγωμένη καρδιά και επιφανειακό, υλιστικό νου έχει ο αρνητικός τύπος του Υδροχόου. Έτσι βλέπουμε ότι η αστρολογία είναι ένα εκλεπτυσμένο εργαλείο μελέτης, κατανόησης και μαθητείας στον κόσμο.
Το μυστήριο του Γανυμήδη εκφράζεται στην εσωτερική αστρολογία στο ότι η Σελήνη είναι Ιεραρχικός κυβερνήτης του Υδροχόου και μόνο σε αυτό το επίπεδο μπορεί να κατανοηθεί έστω ελάχιστα. Οι Ιεραρχικοί κυβερνήτες χρησιμοποιούνται από εκείνους που πραγματικά έχουν φθάσει στο εσωτερικό επίπεδο του Δασκάλου και αυτό δεν σχετίζεται με εκείνους που φαντασιώνονται ότι είναι Δάσκαλοι όντας ακόμα εσωτερικά σε βαθύ ύπνο στην αγκαλιά της Πλάνης.
Η Σελήνη δεν είναι πλανήτης και γι’ αυτό στο πλανητικό περιβάλλον καλύπτει ως πέπλο – λειτουργεί ως πύλη κάποιου πλανήτη κάθε φορά και εν προκειμένω του Ουρανού ως κανάλι του Πνευματικού Ήλιου στο πλανητικό σύστημα. Σχετίζεται με το ότι η αρχή της ζωτικότητας, της πράνα, και της διαχείρισής της εδρεύει στο κέντρο της βάσης, το muladhara.
Εσωτεριστικά στο επίπεδο διαχείρισης της ενέργειας, της πράνα, ο Ουρανός εκπροσωπεί την πρώτη ακτίνα, όπως μας ενημερώνει ο Ντζβαλ Κουλ στο «Esoteric Psychology». Αυτό μας φέρνει σε επαφή με την αδιάλειπτη ροή της ενέργειας που εκκινεί από την πνευματική ουσία του συστήματός μας και εικονίζεται στην αιώνια νεότητα του Γανυμήδη. Στο ζώδιο του Υδροχόου ανοίγεται η οδός της επαφής με την ουσία του Πνευματικού Ήλιου. Αυτή η οδός ακολουθείται από τον Γανυμήδη, όπως την είδαμε νωρίτερα με την έκφραση της μυθολογίας μας.
Επιπρόσθετα, ο Ουρανός ως εξωτερικός κυβερνήτης του Υδροχόου τώρα πιστεύω μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητός, αφού η τεράστια σημασία του πλανήτη αυτού της 7ης ακτίνας φέρνει στην γήινη θνητή ζωή μας την έρευνα της εφαρμοσμένης επιστήμης (μήδομαι) που αποσκοπεί να φέρει σε επαφή το Πνεύμα με την Ύλη. Αλλά και ο Δίας ως εσωτερικός κυβερνήτης μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα, καθώς ο θεός Δίας ανακαλύπτει και φέρνει στον Όλυμπο τον Γανυμήδη.
Ο Δίας αναγνωρίζει την άμεση σημασία του Γανυμήδη για το θεϊκό επίπεδο, καθώς η σύνθεση καρδιάς και νου ανοίγει τα εσωτερικά κανάλια ροής από άνω έως κάτω των ενεργειών. Ο Δίας είναι ο κυβερνήτης του τσάκρα της καρδιάς για εκείνους που έχουν επιτελέσει την μεγάλη αντιστροφή πάνω στον τροχό του ζωδιακού και έχουν εκκινήσει οι διαδικασίες αφύπνισης τους. Η αφύπνιση αυτή αφού έχει φέρει κάποιον στην Πύλη της Μύησης στον Αιγόκερω, τώρα ολοκληρώνεται στον Υδροχόο που έχει τον Δία – τον πλανήτη της Αγάπης που είναι και φέρνει Σοφία – ως εσωτερικό κυβερνήτη.
Το σύμβολο του Υδροχόου ( ♒ ) αποτελείται από δύο κυματιστές γραμμές. Υπάρχει σε αυτό το σύμβολο μία διττότητα που βέβαια εικονίζει την διττότητα που υπάρχει στο ζώδιο αυτό. Μετά από όσα αγγίξαμε με την σύντομη μελέτη του Γανυμήδη, προστίθεται κάτι ακόμα στην κατανόηση του φαινομένου αυτού. Οι δύο γραμμές είναι δύο ρεύματα ενέργειας και ο κυματισμός τους δείχνει ότι είναι σε κίνηση.
Τα δύο αυτά ρεύματα είναι το ρεύμα της καρδιάς και το ρεύμα του νου, που υποδεικνύει ότι η μαθητεία στον Υδροχόο είναι το να συνεργάζονται σε μία κοινή πορεία-κατεύθυνση. Από μία άλλη οπτική αυτό συνδέεται με την στάση ζωής του Υδροχόου, που είναι το να συνδέει το εσωτερικό του ρεύμα που περιέχεται και εκφράζεται από τον αντίποδα του τον αστερισμό του Λέοντα, με το ρεύμα του έξω από αυτόν, που είναι η κοινωνία όλων των όντων. Οι πολικότητες των ζωδίων είναι ένα μεγάλο και ενδιαφέρον θέμα, αλλά θα φύγουμε από το θέμα μας αν ασχοληθούμε με αυτό τώρα.
Να παρατηρήσουμε μόνο ότι οι δύο γραμμές του Υδροχόου είναι σε κίνηση και είναι οριζόντιες και αυτό μπορούμε να το προσεγγίσουμε σε μια αρχική μορφή από το ότι ο εξωτερικός κυβερνήτης του ο Ουρανός είναι πλανήτης της 7ης ακτίνας της πραγμάτωσης και της εφαρμογής της ενέργειας που προσλαμβάνεται και μετουσιώνεται από τον φυσικό Ήλιο. Στο σύμβολο του Σταυρού η κάθετη συμβολίζει το Είναι, ενώ η οριζόντια το Γίγνεσθαι.
Ο Δίας σχετίζεται ακριβώς με αυτό το μοίρασμα και την διάχυση της ψυχής από την ένωση καρδιάς και νου, ατομικού και κοινωνικού, εκφράζοντας την ενέργεια της Καρδιάς του Ήλιου όπως εκπορεύεται από τον Λέοντα σε ζωδιακό επίπεδο και τον Ποσειδώνα σε πλανητικό. Ο Ποσειδώνας είναι το κανάλι της Καρδιάς του Ήλιου εντός του πλανητικού συστήματος και είναι ο πλανήτης που υποκρύπτει ο Ήλιος ως εσωτερικός κυβερνήτης του Λέοντα.
Η Σελήνη ως ιεραρχικός κυβερνήτης είναι η καθαρή όψη του Γανυμήδη όπου ο σκοπός του Υδροχόου έχει επιτευχθεί και εργάζεται τόσο προς τα κάτω όσο και προς τα άνω, εκφράζοντας και διακινώντας την ενέργεια που εκπορεύεται από τον Λέοντα και που αυτή τη φορά προέρχεται από τον Πνευματικό Ήλιο, επιτυγχάνοντας και ολοκληρώνοντας την κοινωνία.
Στους Διδύμους ( ♊ ) οι δύο γραμμές είναι κάθετες και συμβολίζει την οντολογική διττότητα, μέσα στα όρια κάθε όντος και εν προκειμένω τα όρια του ανθρώπου, με τα όρια να εικονίζονται από τον καθορισμό που γίνεται από τις οριζόντιες γραμμές. Κάποιες φορές μάλιστα το σύμβολο των Διδύμων δεν έχει, ως εννοούμενες τις οριζόντιες γραμμές και αποτελείται μόνο από δύο κάθετες παράλληλες. Η οντολογική αυτή διττότητα των Διδύμων, σχετίζεται με την ανάπτυξη και καθιέρωση του βιώματος του δίπολου Ανώτερη Ψυχή – Προσωπικότητα.
Μια άλλη άποψη της διπολικότητας είναι το ότι οι δύο γραμμές του Υδροχόου συνυπάρχουν και κατευθύνονται μαζί και συγχρόνως ανεξάρτητες, χωρίς καμία δέσμευση προς την ίδια κατεύθυνση, το ίδιο έργο. Ενώ στο επόμενο ζώδιο τους Ιχθείς ( ♓ ), τα δύο μέρη της διπολικότητας είναι δεμένα με μια γραμμή, δείχνοντας την έννοια της δέσμευσης, του χρέους και της θυσίας, που φέρει η συνείδηση του Σωτήρα και στην οποία είναι υποταγμένα και τα δύο μέλη της διπολικότητας.