Βίον Δημήτριον!
Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής ας ευχηθούμε βίον Δημήτριον στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες και ας διεισδύσουμε λίγο στα υποκρυπτόμενα των ονομάτων Δημήτριος και Δήμητρα.
Το όνομα Δημήτριος είναι ουσιαστικοποιημένο επίθετο που εκφράζει ιδιότητα. Ανάλογα επίθετα είναι: Πελοποννήσιος, Ρόδιος, Σάμιος, Μυτιληνιός, Θεσσαλονικιός κτλ. Ο Δημήτριος είναι αυτός που φέρει τις ιδιότητες, που ανήκει, που είναι αφιερωμένος στην θεά Δήμητρα. Στον αντίποδα του ετήσιου ημερολογιακού κύκλου βρίσκεται η εορτή του Αγ. Γεωργίου.
Οι δύο αυτές γιορτές έχουν διατηρηθεί από την βαθιά αρχαιότητα και είναι μεταφορές των εορτών που γίνονταν στις ισημερίες. Στην εαρινή ο Γεώργιος και η Γεωργία και στην φθινοπωρινή ο Δημήτριος και η Δήμητρα. Ο Γεώργιος είναι ο γεωργός που εργάζεται, καλλιεργεί την γη, ενώ ο Δημήτριος είναι αυτός που λατρευτικά, ψυχικά στρέφεται προς την γη.
photo by Marie-Lan Nguyen
Στην αρχαιότητα γνώριζαν πολύ καλά αυτές τις όψεις και δεν τις μπέρδευαν. Ουσιαστικά ο αφιερωμένος Δημήτριος ήταν αυτός που ήταν μέτοχος των Μυστηρίων, ο αποδεδεγμένος μύστης, ο Μαθητής. Η Δήμητρα είναι η θεά των Ελευσινίων Μυστηρίων. Γι αυτό ο Αισχύλος και άλλοι πολλοί εύχονταν: «βίον Δημήτριον». Φυσικά δεν εννοούσαν βίο υλικής αφθονίας, αλλά εννοούσε, μύστης ο ίδιος, βίο μυητικό. Τι σημαίνει βίος μυητικός; Τι σχέση έχει με την Δήμητρα ο μυητικός βίος; Και γιατί η Δήμητρα ήταν η θεά των Ελευσινίων Μυστηρίων; Βίος μυητικός είναι ο βίος ο Μαθητικός, ή Μαθηματικός όπως λεγόταν στην αρχαιότητα.
Η Δήμητρα ως γνωστόν είναι η Δη-μήτηρ, η Γη Μήτηρ. Είναι ο πλανήτης που μας προσφέρει απλόχερα και με απόλυτη μητρική γενναιοδωρία τα απαιτούμενα για τον σκοπό της ζωής μας. Τα μεγαλύτερα ζητούμενα δε, είναι εκείνα που αφορούν την ουσία της ύπαρξης μας, που είναι όχι η υλική τροφή, όσο κυρίως η τροφή της ψυχής. Που αναζητεί να αποκτήσει εμπειρία, να μαθητεύσει και να αποκτήσει την αναγκαία γι αυτήν Συνείδηση.
Αυτό είναι η σπουδαιότερη και ουσιαστικότερη προσφορά της Μητέρας Τροφού Γης. Το ότι μας παρέχει όσα χρειάζονται για την τροφή της ψυχής μας κατά την ενσάρκωση. Τι θα ήταν οι ψυχές αν δεν έβρισκαν ένα τόπο να ενσαρκωθούν για να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ψυχικής τους ζωής; Θα ήταν κοσμικά ορφανά, ζώντας στην απόλυτη φτώχεια και πείνα που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το μέγεθος της.
Η Γη Μήτηρ λοιπόν, η Δήμητρα, είναι στην πραγματικότητα η μητέρα τροφός της ψυχής μας. Είναι το πανεπιστήμιο που μας παρέχει όλα τα απαιτούμενα για την Μαθητεία μας. Αυτή η ύψιστη Προσφορά αναγνωριζόταν πάντοτε από όσους είχαν αφυπνιστεί στην αλήθεια της ψυχής τους. Αυτούς που γίνονταν διαχρονικά συνειδητοί μαθητές του πανεπιστήμιου της Ζωής και τους επιτρεπόταν να διαβάσουν το ανοικτό πλέον γι αυτούς Βιβλίο της Ζωής.
Σε αυτές τις αλήθειες αφυπνίζονταν οι Μύστες-Μαθητές των Ελευσινίων Μυστηρίων και στην σημερινή μας εποχή έχουν δοθεί εξαιρετικές επιπρόσθετες πληροφορίες δημόσια από πραγματικούς και μεγάλους Διδασκάλους, οι οποίοι μας επισημαίνουν τα επόμενα.
Σε όλους τους πλανήτες υπάρχουν σχολεία Μαθητείας, που σχετίζονται με την ακτίνα κάθε πλανήτη και τον ρόλο του μέσα στο πλανητικό σύστημα. Η Γη μας είναι πλανήτης της Τρίτης Ακτίνας. Μέσα στο πλανητικό σύστημα είναι γνωστή ως «Η Σχολή της Μαγνητικής Ανταπόκρισης». Η ονομασία που έχουν οι Μαθητές του Σχολείου αυτού είναι: «οι απόφοιτοι της επώδυνης προσπάθειας» ή «οι κριτές μεταξύ των πολικών αντιθέτων».
Οι απόφοιτοι του σχολείου της Γης δίνουν τις τελικές εξετάσεις τους επί του τρίτου υποπεδίου του αστρικού πεδίου. Οι λεπτομέρειες αυτές μπορεί να είναι ασαφείς για πολλούς, αλλά σε πολλούς επίσης ίσως αφυπνίζουν κάποιες βαθιές αναμνήσεις, βιώματα και διαισθήσεις. Προχωρημένοι Μαθητές όλων των πλανητών μπορούν να παίρνουν ειδικά μαθήματα σε άλλους πλανήτες. Για να φέρουμε στη δική μας συνειδητότητα μια τέτοια εκδοχή, να αναφέρουμε ότι κατά τα δικά μας, αυτό γίνεται αρχικά στην κατάσταση του φυσικού ύπνου και αργότερα συνειδητά.
Δεν θέλω να μεγαλώσω πολύ το παρόν κείμενο και γι αυτό θα κάνω μόνο ένα μικρό σχόλιο για τις εορτάζουσες Δήμητρες. Το όνομα αυτό είναι το όνομα μίας θεάς, της θεάς που ήδη θίξαμε λίγο την σημασία της. Στην αρχαιότητα από σεβασμό ποτέ δεν έδιναν ονόματα θεών σε παιδιά. Σήμερα όμως αυτή η ευαισθησία έχει δυστυχώς χαθεί.
Το θέμα δεν είναι θρησκευτικό, αλλά θέμα σημαντικής της γλώσσας πρώτα απ όλα. Δεν γίνεται να ονομάζουμε τα παιδιά μας με ονόματα όπως: Ερμής, Αφροδίτη, Αθηνά, Δήμητρα, Περσεφόνη, Απόλλωνα κτλ. Στην αρχαιότητα δημιουργούσαν σύνθετα ονόματα, αν ήθελαν να δείξουν αφιέρωση προς κάποια θεότητα, όπως πχ Ερμογένης, Αθηναΐς, Αθηνόδωρος, κτλ. Θεωρώ ότι και σήμερα θα πρέπει να αφυπνιστεί ξανά αυτή η ευαισθησία προς τις Μεγάλες Οντότητες που κρύβονται πίσω από τα ονόματα αυτά.
Οι φίλες που έχουν το όνομα Δήμητρα, θα πρότεινα να το αλλάξουν με κάποιο παρεμφερές. Αλλιώς να δείξουν τουλάχιστον τον δέοντα σεβασμό προς την σημασιολογία που κρύβεται πίσω από τα ονόματα αυτά. Πρόκειται για ονόματα ύψιστης δυναμικής και ας επιχειρηθεί η συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού.
Εμείς προτιμούμε να θεωρούμε ότι οι αδελφές μας αυτές, φέρουν ονομαστικά την τιμή της χάρης των διαχρονικών γυναικών Μυστών-Μαθητριών και Ιερειών, ως Δημήτριες.