Με αφορμή μια Φθινοπωρινή Ισημερία
Με αφορμή την σημαντική ήμερα της Φθινοπωρινής Ισημερίας πολλά μας έρχονται στον νου. Εδώ θα ασχοληθούμε με μία όψη της ημέρας αυτής, που από μία εξωτερική ματιά θεωρείται η αρχή της φθοράς, αλλά από μία εσωτερική οπτική – ήδη από την αρχαιότητα – εθεωρείτο η αρχή του κύκλου της εσωτερικής αφομοίωσης, των εσωτερικών μαθητικών-μυητικών εργασιών. Από αυτή την οπτική κρατάει το ότι, στους χρόνους μας, όλα τα σχολεία ανοίγουν το Φθινόπωρο. Η φθορά, ο θάνατος ή η ζωή αρχίζει το Φθινόπωρο;
Κάθε στιγμή ζούμε και κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Η μορφή που ήμασταν ένα δευτερόλεπτο πριν πέρασε, πέθανε. Άλλα κύτταρα ολοκληρώνουν τον κύκλο τους πολύ γρήγορα και άλλα αργά.
Ο θάνατος είναι φυσική διαδικασία κάθε μορφής. Ο χειρότερος θάνατος που θα πρέπει να αποφεύγουμε είναι το να γινόμαστε παρελθοντολάτρες. Αυτό συμβαίνει όταν ζούμε προσκολλημένοι σε μορφές του παρελθόντος. Τότε που κρατάμε ιδέες, απόψεις, συναισθήματα που έπαψαν να είναι αληθινά, χρήσιμα που έπαψαν να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, που ο χρόνος τους έληξε. Τότε η ζωή μειώνεται και αυξάνεται ο θάνατος.
Κάποιος, μικρός είχε μαύρα μαλλιά και τώρα έχει γκρίζα. Όταν μένει προσκολλημένος στο παρελθόν των μαύρων μαλλιών, είναι προσκολλημένος σε μία νεκρή, μία ληγμένη μορφή που δεν υπάρχει πλέον. Η συντήρηση μιας νεκρής μορφής, είναι χειρότερος θάνατος από την ίδια την λήξη, τον θάνατο της περιόδου που τα μαλλιά του ήταν μαύρα.
Η περίοδος της Άνοιξης, της έναρξης ενός κύκλου δραστηριότητας, όταν βιωθεί με καθαρότητα, έχει ως φυσιολογική εξέλιξη το να νοιώθει κάποιος πλήρης και να επιζητεί την απόσυρση. Θα έχει ανάγκη την αφομοίωση της εμπειρίας, την αφομοίωση του καρπού της συνείδησης. Εάν δεν ακολουθηθεί η φάση της αφομοίωσης, αν δεν αποκομίσει κάποιος τον καρπό που εμπλουτίζει τη συνείδηση, μετατρέπεται σε ζωντανό νεκρό. Πέφτει στην απληστία του βιώματος της εμπειρίας ως αυτοσκοπού και χωρίς αναζήτηση του ψυχικού οφέλους, καταντώντας υπερφίαλος, επιφανειακός, υλιστικός.
Η Ιερή Τελετουργία της Απόσυρσης για Αφομοίωση και εξαγωγή Συνειδητότητας εκκινεί επίσημα στην Φθινοπωρινή Ισημερία και κορυφώνεται στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Τότε θα κριθούμε αν ο προηγούμενος κύκλος ακολουθήθηκε σωστά, και αν αποκομίσαμε το ψιχίο συνειδητότητας, το περιεχόμενο στην εμπειρία του κύκλου που μόλις πέρασε. Σημειωτέον ότι το βίωμα της φθινοπωρινής ισημερίας, υπάρχει κάθε στιγμή και αυτό εξαρτάται από τους μικρότερους ή μεγαλύτερους κύκλους ζωής στους οποίους συμμετέχουμε με διάφορους τρόπους. Ας δούμε ένα παράδειγμα από την καθημερινότητα μας.
Όταν τρώμε ένα φρούτο, αρχίζει ο καταβολισμός της τροφής. Έτσι ονομάζουμε τη συνεχή διάσπαση της τροφής στα μικρότερα στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον οργανισμό μας. Η φάση της αφομοίωσης λέγεται αναβολισμός. Το παράδειγμα είναι αναλογικό με την ανθρώπινη εμπειρία που τα φρούτα της είναι οι καρποί του δένδρου της ζωής του ατόμου και αποτελούν την τροφή της ψυχής.
Άλλοι καρποί – εμπειρίες είναι υλικοί, τα έργα που έγιναν και άλλοι νοητικοί, οι ιδέες που και αυτές ακολουθούν ένα κύκλο γέννησης και ωρίμανσης. Αυτά όμως και τα δύο τα έχει ανάγκη η συνείδηση που είναι το κέντρο στο οποίο διαπλάθεται ο άνθρωπος και τα δύο είναι συγκομιδή, όπως και ο βαθμός ταύτισής τους.
Ο καταβολισμός των τροφών – εμπειριών κυβερνάται από τον Κρόνο. Η διαδικασία της αφομοίωσης, ο αναβολισμός, κυβερνάται από την Αφροδίτη. Το ζώδιο της Φθινοπωρινής Ισημερίας είναι ο Ζυγός. Ο Κρόνος είναι ο ιεραρχικός κυβερνήτης του Ζυγού και η Αφροδίτη ο εξωτερικός.
Η διαδικασία της αφομοίωσης θα ολοκληρωθεί στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, που εκκινεί στο ζώδιο του Αιγόκερου. Η Αφροδίτη, δε, είναι ο Ιεραρχικός κυβερνήτης του Αιγόκερου. Ο Κρόνος με την αναλυτική του και διακριτική καθαρή νόηση θα κάνει τα πάντα ορατά στην ουσία τους. Η Αφροδίτη θα φέρει την βιωματική κατανόηση, την ένωση, την απορρόφηση που θα δώσει αυτό που χρειάζεται και που θα θρέψει το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου. Η ενέργεια για να γίνει αυτή η κορυφαία διαδικασία από το σώμα ως προς την τροφή και κυρίως από την ψυχή προς την εμπειρία, δίνεται στην ψυχή από τον εσωτερικό κυβερνήτη του Ζυγού τον Ουρανό.
Βλέπουμε με αυτό το παράδειγμα ότι η παραμικρή λεπτομέρεια της καθημερινής μας ζωής, ξεπερνάει σε ιερότητα κάθε φαντασία! Να θυμόμαστε ότι οι Ιεραρχικοί κυβερνήτες είναι οι αρχετυπικοί, οι πνευματικοί κυβερνήτες των ζωδίων.
Εύχομαι οι διαδικασίες της Κάθαρσης να ακολουθούνται με επιμέλεια και αποφασιστικότητα από όλους μας, επιτρέποντας στην Ζωή και τον Θάνατο να επιτελούν το Διαρκές Έργο τους.