Το Θερινό Ηλιοστάσιο
Το θερινό ηλιοστάσιο είναι το σημείο που ο Ήλιος φθάνει στην ψηλότερη θέση του από το ύψος του ορίζοντα. Το συνθετικό άνθος της άνοιξης φθάνει στην μέγιστη εκδήλωση του, στην ωριμότητα του, αποδίδοντας στον κόσμο τον καρπό της μέγιστης επέκτασης της σοφίας της εμπειρίας. Ο Σμαράγδινος Πίνακας του Ερμή του Τρισμέγιστου στην πέμπτη του αρχή αναφέρει:
Η Δημιουργικότητα αρχίζει εδώ. Αυτό σχετίζεται με το ότι στην αρχαία Ελληνική μουσική οι κλίμακες ξεκινάνε από την νήτη (πιο ψηλή νότα) οδεύοντας προς την υπάτη (πιο χαμηλή) δείχνοντας με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες ότι είναι απολύτως συνειδητοί του γεγονότος ότι η δημιουργικότητα, η δράση, εκκινεί όταν έχει ωριμάσει ο καρπός της εμπειρίας και ο δημιουργός έχει φθάσει να έχει κάτι να πει συνειδητά.
Σε αντίθεση με την σημερινή πνευματικά υλιστική και μη ουσιωδώς δημιουργική θέση, όπου οι μουσικές κλίμακες ξεκινάνε από την χαμηλή νότα προς την υψηλή.
Το θερινό ηλιοστάσιο είναι το φως της συνείδησης, που πρέπει να μπορεί να αποδείξει ότι έχει κατακτήσει όλο τον κύκλο της ύπαρξης, τον κύκλο της εμπειρίας που ενυπάρχει μέσα στα δύο ηλιοστάσια και τις δύο ισημερίες. Η συνείδηση πρέπει να είναι σε θέση να φωτίζει όλο τον κύκλο της εμπειρίας.
Στο θερινό ηλιοστάσιο το φως της ημέρας φθάνει στην μέγιστη διάρκεια του. Το φως είναι το σύμβολο της γνώσης και της συνείδησης, όλων των επιπέδων. Η μέρα φωτίζεται από το φως του Ηλίου, ενώ η νύκτα από το φως των αστέρων, που είναι στην συντριπτική πλειονότητά τους Ήλιοι και αυτοί και μάλιστα συχνότατα πολύ μεγαλύτεροι και αρχαιότεροι του δικού μας Ηλίου, αλλά μακρύτερα και σε άλλα («γειτονικά») ηλιακά συστήματα.
Κατά το θερινό ηλιοστάσιο, και αφού τα όπλα έχουν δοθεί και ο καρπός είναι εδώ, απομένει το φως της συνείδησης να μπορεί να αποδείξει ότι τίποτα δεν της διέφυγε από την δημιουργική εμπειρία, την οποία κλήθηκε ο άνθρωπος να ολοκληρώσει, μέσα στον κοσμικό κύκλο του. Συγχρόνως και του ότι μπορεί να αποδώσει το Κοσμικό Κέρδος, το κοσμικό μετουσιωτικό όφελος.
Έτσι στο θερινό ηλιοστάσιο αρχίζει το θέρος. Ο θερισμός, που η αγροτική ζωή γνωρίζει τον υλικό κόπο που έχει. Το θέρος που σε αντίθεση με το καλοκαίρι που σημαίνει καλοκαιρία και που η αστυφιλία υιοθέτησε από τους Ρωμαίους με τις απαξιωτικές δραστηριότητες, που ο σημερινός δυτικός πολιτισμός εμφύσησε στους ανθρώπους, όπως είναι το ξάπλωμα στις παραλίες, το μαύρισμα στον ήλιο, τα μπάνια του λαού και άλλα πολλά.
Δεν εννοώ φυσικά ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν διακοπές. Απλά οι διακοπές πρέπει να είναι ουσιαστικές και για να έχουν αυτό τον χαρακτήρα θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πρέπει να υπάρχουν μέσα στην καθημερινή ζωή και όχι μόνο λίγες μέρες τον χρόνο. Το πως αυτό μπορεί να γίνει, είναι ένα άλλο θέμα και σχετίζεται με την διαδικασία αυτογνωσίας του κάθε ανθρώπου. Κάποτε θα γνωρίζουν όλοι το τί σημαίνουν αυτές οι έννοιες και πώς εφαρμόζονται.
Ο θερισμός είναι το έργο που εκκινεί στο θερινό ηλιοστάσιο. Ο θερισμός των καρπών των αγρών της Μητέρας Τροφού αλλά, κυρίως, ο θερισμός του κοσμικού καρπού των αγρών της Ψυχής. Γι’ αυτό ο Απόλλων επονομάζεται «άγριος», επειδή σχετίζεται πολυεπίπεδα με τους αγρούς. Όπως πλατιά θεωρείται ότι σημαίνει πως είναι προστάτης των αγρών, αν και υπάρχουν πολλά που μπορούν να λεχθούν για την κατανόηση αυτού του επιθέτου.
Εδώ να σημειώσουμε ότι από όλους τους Ορφικούς Ύμνους, μόνο στον ύμνο προς τον Απόλλωνα και τον ύμνο προς τον Διόνυσο χρησιμοποιείται ευθέως το επίθετο «άγριος».
Ο άνθρωπος είναι ψυχή και έτσι οι αγροί της ψυχής είναι η ουσιαστική επικράτεια τόσο του Απόλλωνα, όσο και του Διονύσου. Οι καρποί σε ψυχικό επίπεδο (αφού είμαστε ψυχές), εξάγονται μέσα από τις εμπειρίες κατά την διάρκεια της ένσαρκης ζωής στον κόσμο της ύλης. Σε αυτές μας παρακινεί με τον ερχομό της η Άνοιξη, η έναρξη της εκδήλωσης, η έκφραση, η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη, η επιστροφή της Περσεφόνης στον ολβιόμοιρο βίο άνωθεν.
Ο δημιουργικός άνθρωπος μετουσιώνει και απελευθερώνει με την συγκομιδή κατά το θέρος, το περιεχόμενο και φερόμενο πνεύμα, εντός της ατομικής και συλλογικής εμπειρίας.
Με αυτό τον τρόπο το άνθος της άνοιξης, που μας έφερε η Περσεφόνη με την διαδικασία της υλοποίησης και την εμψύχωση της ύλης από την ψυχή, τώρα παράγεται καρπός και πρέπει να θεριστεί. Να αποκομιστεί το εντός της εμπειρίας περιεχόμενο πνεύμα-νόημα, που θα μπορέσει να αποδώσει και το Κοσμικό Όφελος στη μάχη εναντίον της Εντροπίας.
Έργο με το οποίο μας επιφορτίζει η συμμετοχή μας σε κάθε εμπειρία, ως η αποστολή που μας έχει αναθέσει το Κοσμικό Ον και που αφορά την δική μας ύπαρξη όσο και το σύνολο. Ο Πλούταρχος στο «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» λέει:
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται μετάφραση αυτές οι λέξεις του Μεγάλου Σοφού. Ο ποιητής είναι ο κάθε δημιουργικός άνθρωπος. Δημιουργικός μέσα στην ίδια τη ζωή, που μετουσιώνει την εμπειρία σε συνείδηση σοφίας και όχι αυτοί που απλώς συγγράφουν κάνοντας λογοπαίγνια. Έτσι το θερινό ηλιοστάσιο είναι η Έλευση του Θέρους. Η συγκομιδή του πνεύματος που φέρει και το κοσμικό κέρδος. Είναι η επιτυχής έκβαση και η διαδικασία της Απελευθέρωσης. Διότι Ελευθερία = Έλευση+Θέρος και αυτό υπονοεί ότι όταν έλθει το θέρος, με τον θερισμό, δίνεται η ευκαιρία της Ελευθερίας από τον Κρόνο ή Χρόνο που δρα στον ρόλο του Ελευθερωτή αυτή τη φορά.
Όσο και να μην είναι αυτό γνωστό σήμερα, ο Κρόνος ο γνωστός ως δεσμώτης, είναι αυτός που δίνει την ευκαιρία της απελευθέρωσης, όταν η ισορρόπηση του κάρμα το επιτρέπει. Η ελευθέρωση του πνεύματος, του νοήματος της εμπειρίας, η επιτυχής ανακάλυψη και συγκομιδή του, είναι που οδηγεί τον άνθρωπο στην ελευθερία.
Είναι η απαραίτητη εργασία για την επιτυχία της δημιουργίας του τέλειου αντιγράφου μας που θα δώσουμε στον Αετό, όπως περιγράφει ο Καστανέδα από την παράδοση των Τολτέκων. Ο Αετός των Τολτέκων τρέφεται με συνειδήσεις και ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε περιγραφές της πορείας απελευθέρωσης.
Διότι αν η ανακάλυψη του πνεύματος― της ουσίας μιας εμπειρίας― δεν είναι πλήρης, αν η συνείδηση δεν καταφέρει να ρίξει το φως της σε όλες τις πτυχές της ύπαρξης ορατής και αόρατης, τότε θα συσσωρευτεί υπό μορφή υπολοίπου, ποσότητα εγκλωβισμένης πνευματικής ενέργειας, που κατά την φθινοπωρινή ισημερία θα καταγραφεί με την μορφή του κάρμα, που θα καθορίσει την μέλλουσα εμπειρία στον επόμενο, ή τους επόμενους κύκλους.
Ήλθε λοιπόν το θερινό ηλιοστάσιο! Ας γρηγορούμε. Ο θερισμός άρχισε. Εργάτες, συνεργάτες της κοσμικής εμπειρίας, ήλθε ο χρόνος της εργασίας απελευθέρωσης σας, με την μέγιστη όλων να είναι η απελευθέρωση από τον τροχό των Επαναγεννήσεων.
Αν δεν είναι κάποιος έτοιμος ακόμα για την Μεγάλη Απελευθέρωση, δεν σημαίνει ότι δεν έχει έργο Προετοιμασίας να πραγματώσει. Οπωσδήποτε ας συντάξει όλες του τις δυνάμεις, στην όσο το δυνατόν ορθότερη διεκπεραίωση της παρούσας φάσης του, της παρούσας εμπειρίας του και ας ετοιμάζεται ώστε ο επόμενος κύκλος, ή κάποιος κοντινός επόμενος κύκλος, να τον βρει ικανό να συντονίζεται με την Κοσμική Παρουσία με τρόπο Άψογο.